Sprawy o zasiedzenie

Zasiedzenie stanowi sposób nabycia własności przez posiadacza wykonującego prawa właścicielskie, na skutek upływu czasu. Innymi słowy mówiąc, zasiedzenie stanowi sposób uzyskania prawa własności, w sytuacji gdy określona rzecz w świetle prawa do nas nie należy, ale przez wymagany ustawą czas jesteśmy w posiadaniu tej rzeczy i traktujemy ją jak swoją własność.

Jeśli chodzi o okres czasu, konieczny do nabycia własności przez zasiedzenie, to w Kodeksie cywilnym zasadniczo wprowadzone zostały następujące uregulowania:

• w przypadku nieruchomości koniecznym jest upływ lat 20 przy nieprzerwanym posiadaniu samoistnym w dobrej wierze i 30 lat przy posiadaniu samoistnym w złej wierze,
• w przypadku ruchomości koniecznym jest upływ lat 3 przy nieprzerwanym posiadaniu samoistnym w dobrej wierze;

Dla zrozumienia wyżej wymienionych uregulowań prawnych, koniecznym jest objaśnienie czym jest posiadanie samoistne oraz dobra i zła wiara posiadacza.

Otóż posiadanie samoistne to wykonywanie nad rzeczą takich uprawnień, jakie co do zasady przysługują właścicielowi, a jest to np. korzystanie z rzeczy z wyłączeniem innych osób, pobieranie pożytków i dochodów, a także rozporządzenie rzeczą.

Dobra wiara polega na uprawnionym przekonaniu posiadacza, że przysługuje mu prawo własności, natomiast zła wiara posiadacza polega na tym, że albo zdaje sobie sprawę z faktu, iż tytuł własności mu nie przysługuje, albo w danych okolicznościach powinien wiedzieć, że nie jest właścicielem.

Istotnym jest, że nabycie w innej, niż przewidziana przepisami formie powoduje nieważność czynności prawnej. Najlepszym przykładem jest umowa przeniesienia własności nieruchomości, która musi być zawarta w formie aktu notarialnego. W II połowie XX wieku szczególnie często dochodziło do zawierania umów sprzedaży nieruchomości w zwykłej formie pisemnej, a więc sprzecznej z przepisami Kodeksu cywilnego. Posiadacz nieruchomości, który wszedł w jej posiadanie na mocy nieformalnej umowy, będzie posiadaczem samoistnym w złej wierze.

Sprawy o zasiedzenie – Adwokat Warszawa Mokotów

Należy przy tym pamiętać, że spełnienie przesłanek, czyli nieprzerwanego posiadania samoistnego przez wskazany w Kodeksie cywilnym upływ czasu powoduje nabycie prawa własności. Niemniej jednak, w celu potwierdzenia tego faktu i nadania posiadaczowi przymiotu właściciela w świetle prawa, koniecznym jest przeprowadzenie przez sąd postępowania w tym zakresie.

Sprawy o zasiedzenie prowadzone są przez sąd w postępowaniu nieprocesowym, a pismem, na mocy którego wszczynane zostaje postępowanie jest wniosek o stwierdzenie zasiedzenia. Sąd w takim postępowaniu bada, czy istnieją przesłanki do stwierdzenia zasiedzenia, a w postanowieniu końcowym orzeka na czyją rzecz i w jakiej dacie nastąpiło zasiedzenie. Wykazanie przesłanek zasiedzenia następuje najczęściej poprzez dowody z dokumentów, dowód z oględzin nieruchomości oraz z zeznań świadków. Prawomocne postanowienie sądu, na mocy którego stwierdzono zasiedzenie stanowi istotny dokument potwierdzający uprawnienia właścicielskie.

Jeśli potrzebujesz pomocy prawnej związanej ze sprawami o zasiedzenie skontaktuj się z nami: