Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27.10.2017 r. orzekł, że odmowa przeniesienia numeru przez operatora sieci komórkowej do innej sieci komórkowej nie narusza dóbr osobistych abonenta, któremu takiego przeniesienia odmówiono. Wyrok zapadł w sprawie, w której powód wniósł pozew o naruszenie dóbr osobistych przez operatora sieci komórkowej, gdyż ten nie zgodził się na przeniesienie numeru do innego operatora, argumentując tę odmowę zapisami w obowiązującej powoda umowie.
Pozew powoda
Powód wniósł pozew o naruszenie jego dóbr osobistych (prawo do prywatności, wizerunku, swobodnego komunikowania się, identyfikacji, prawa do korespondencji SMS) przez jednego z działających w Polsce operatorów sieci komórkowych. Roszczenia powoda obejmowały:
- Nakazanie pozwanemu, aby dokonał przeniesienia numeru telefonu powoda do wybranej przez powoda sieci komórkowej w ciągu 24 godzin od uprawomocnienia się wyroku;
- Nakazanie pozwanemu wystosowania w formie pisemnej przeprosin wobec powoda. Treść przeprosin miała zawierać stwierdzenie, iż pozwany przeprasza powoda za naruszenie jego dóbr osobistych – prawa do prywatności, rozpoznawalności po numerze, wizerunku, komunikacji, wysyłania oraz gromadzenia korespondencji SMS – w wyniku odmowy przeniesienia numeru do wybranej przez powoda sieci komórkowej wiosną 2015 r.;
- Wypłatę zadośćuczynienia w formie finansowej w kwocie 8000 zł wraz z należnymi ustawowo odsetkami (naliczanymi od dnia 21 kwietnia 2015 r.) na rzecz powoda za odmowę przeniesienia numeru oraz za naruszenie jego dóbr osobistych, a w szczególności prawa do swobodnego komunikowania się z rodziną, przyjaciółmi i znajomymi, a także prawa do kontaktów naukowych.
Uzasadniając swój pozew powód wskazywał, iż po prawidłowym przeniesieniu jego numeru w grudniu 2013 do pozwanej spółki przekazał jej swoje dane osobowe wraz z wnioskiem o przeniesienie numeru. Powód podkreślił także, iż mimo posiadania wspomnianych danych, a także prawidłowo wypełnionego i złożonego w dniu 30 maja 2015 r. wniosku o przeniesienie numeru do innej sieci pozwana spółka odmówiła takiego przeniesienia. W opinii powoda było to naruszenie jego dóbr osobistych (prawo do prywatności, swobodnego komunikowania się oraz identyfikacji, a także prawo do korespondencji SMS).
Oddalenie pozwu powoda
Pozwana spółka nie uznała powództwa i ze swej strony wniosła o oddalenie go. Wniosek ten został uznany za zasadny przez Sąd Okręgowy w Warszawie i wyrokiem z dnia 30 marca 2016 r. pozew został oddalony. Podstawą oddalenia były ustalenia poczynione przez Sąd Okręgowy w trakcie rozpoznawania sprawy. Ustalono, co następuje:
- powód był posiadaczem telefonu na kartę od 2002 roku, przy czym w grudniu 2013 roku przeniósł on swój numer do pozwanego operatora, podając wymagane podstawowe dane osobiste (imię, nazwisko, adres zameldowania, adres do korespondencji, NIP, REGON). Do wniosku o przeniesienie dołączona była także kserokopia dowodu osobistego powoda, jak również podpisane przez niego oświadczenie o wyrażeniu zgody na przetwarzanie danych osobowych na potrzeby realizacji procesu przeniesienia numeru;
- w późniejszym czasie powód postanowił przenieść swój numer po raz kolejny, w związku z czym 30 marca 2015 r. złożył stosowny wniosek, jednakże zgody na przeniesienie nie uzyskał. Pozwana spółka wskazała, iż brak zgody na przeniesienie wynika z obowiązującego regulaminu przenoszenia przydzielonego numeru, zgonie z którym przeniesienie jest możliwe wyłącznie w przypadku przystąpienia do klubu określonego w podpisanym i zaakceptowanym przez powoda regulaminie. Wskazano również, że przeniesienie nie jest możliwe bez rejestracji danych abonenta;
- dnia 20 kwietnia 2015 powód złożył za pośrednictwem rozmowy telefonicznej reklamację, wzywając pozwaną spółkę do tego, by dobrowolnie przeniosła numer powoda do wskazanego przez niego operatora w ciągu 24 godzin od chwili złożenia reklamacji. Powód wzywał także do zaniechania dalszego naruszania jego dóbr osobistych przez pozwaną spółkę, pozostał jednak aktywnym abonentem i nadal korzystał z usług pozwanego operatora.
Sąd Okręgowy uznał, iż działania pozwanej spółki nie miały charakteru bezprawnego, a ponadto orzekł, że w rozpoznawanej sprawie nie doszło do naruszenia dóbr osobistych powoda. Z tych przyczyn powództwo zostało uznane za niezasadne.
Oddalenie apelacji i uzasadnienie Sądu Apelacyjnego
Wydany wyrok został zaskarżony przez powoda w całości, przy czym wnosił on o zmianę wyroku przez uwzględnienie powództwa. Zarzuty postawione w apelacji obejmowały:
- brak wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, a w szczególności brak analizy pod kątem istnienia zagrożenia dla dóbr osobistych powoda;
- niezasadne uznanie, iż pozwana spółka nie zachowała się bezprawnie w rozumieniu postanowień art. 24 § 1 Kodeksu cywilnego pomimo faktu, iż pozwana spółka uzależniła możliwość przeniesienia numeru powoda do innej sieci od spełnienia wymogu naruszającego obowiązujące regulacje ustawowe. W ocenie powoda niespełnienie tego wymogu było jedyną przyczyną odmowy przeniesienia numeru;
- nieprawidłową wykładnię i brak zastosowania przepisów prawa zawartych w art. 23, 24 i 448 Kodeksu cywilnego pomimo faktu, iż wskazana przez powoda podstawa faktyczna uzasadnia zastosowanie wspomnianych przepisów.
Po rozpoznaniu sprawy w granicach zaskarżenia Sąd Apelacyjny w Warszawie uznał apelację za bezzasadną, gdyż skarżący nie wskazał w apelacji, jakie dokładnie dowody w sprawie sąd ocenił niewłaściwie i które ustalenia należy uznać za nieprawidłowe. Ponadto Sąd Apelacyjny stwierdził, iż nie nastąpiło naruszenie dóbr osobistych powoda, gdyż dobra osobiste stanowią wartości niemajątkowe, podczas gdy powód domagał się ochrony swych praw majątkowych (chęć zmiany operatora była umotywowana wysokimi kosztami korzystania z usług pozwanej spółki). Jedyny uszczerbek po stronie powoda polegał na niemożności realizacji usług telekomunikacyjnych w niższej cenie, no jednak nie jest podstawą do zakwalifikowania takiego uszczerbku jako naruszenia dóbr osobistych. Działania pozwanej spółki nie naruszyły także w żaden sposób wizerunku powoda (rozumianego jako możliwość rozpoznania go po numerze telefonu lub prawo do korzystania z konkretnego numeru), gdyż tego rodzaju rozpoznawalność nie może zostać utożsamiona z dobrem osobistym.
Z powyżej wymienionych względów apelacja strony powodowej została uznana za niezasadną, a w konsekwencji oddalono ją.